عن انس بن مالک: قال دخلنا مع رسول اللَّه(ص) علی ابی سیفٍ القین و کان ظئرا لابراهیم(ع) فاخذ رسول اللَّه(ص) ابراهیم فقبله و شمّه. ثم دخلنا علیه بعد ذلک و ابراهیم یجود بنفسه، فجعلت عینا رسول اللَّه(ص) تذر فان... فقال رسول‏اللَّه(ص): ان العین تدمع و القلب یحزن و لا نقول الا ما یرضی ربنا و انا بقراقک یا ابراهیم لمحزونون...»